สัตว์ประจำชาติอาเซียน 10 ประเทศ

บรูไนดารุสซาลาม 

  

 

สัตว์ประจำชาติบรูไน

เสือโคร่ง สัตว์ประจำชาติบรูไน

     เสือโคร่ง หรือ เสือลายพาดกลอน เป็นสัตว์ประจำชาติ ประเทศบรูไน โดยอยู่ในตระกูลแมวที่มีรูปร่างใหญ่ที่สุดในโลก ทั้งยังจัดว่าเป็นเสือที่มีสายพันธุ์ใหญ่ที่สุด ด้วยน้ำหนักตัวประมาณ 500 กิโลกรัม ลักษณะลำตัวของมันมีสีเหลืองแดงหรือสีขมิ้น มีแถบดำหรือน้ำตาลพาดตามลำตัวเป็นแนวตั้ง เลี้ยงลูกด้วยนม ออกล่าเหยื่อได้ทั้งช่วงเวลากลางวันและกลางคืน ทว่าส่วนมากชอบหากินในเวลากลางคืน โดยเฉพาะช่วงหัวค่ำและตอนเช้ามืด เนื่องจากกลางวันเป็นช่วงเวลาที่อากาศร้อนจัด มันจึงมักเลือกที่จะนอนพักผ่อนอย่างสบายใจมากกว่า ในช่วงเวลาที่มันออกล่าเหยื่อนั้น ด้วยสายตาที่สามารถมองเห็นได้ชัดทั้งในเวลากลางวันและกลางคืน เมื่อคืบคลานเข้าหาเหยื่อในระยะใกล้ที่ 10-25 เมตร กระทั่งระยะ 2-5 เมตร มันจะรีบกระโดดตะครุบใส่เหยื่อทันที

     เสื่อโคร่งสายพันธุ์นี้ มักชอบอาศัยอยู่ในป่าทึบสลับกับทุ่งหญ้าขนาดโล่ง ชอบลงแช่น้ำและว่ายน้ำเป็นอย่างมาก โดยมีอุปนิสัยนี้ซึ่งแตกต่างจากเสือสายพันธุ์อื่นกันเลยทีเดียว และเป็นเสือที่หวงถิ่น มันจะประกาศอาณาเขตถิ่นฐานของมันด้วยการปัสสาวะรดใส่ต้นไม้และโขดหินเพื่อให้กลิ่นของมันติดอยู่ นอกจากนี้ ในบางครั้งอาจจะข่วนเล็บบนเปลือกไม้เพื่อเป็นการประกาศอาณาเขตและลับเล็บให้คมกริบไปในตัว หากเสือโคร่งตัวอื่นหรือมีสัตว์ขนาดใหญ่ชนิดอื่น ๆ รุกล้ำเข้ามาก็จะเกิดการต่อสู้กัน

     ชาวสมาชิก อาเซียน หลายคนย่อมกลัวเสือโคร่งหรือแม้แต่เสือทุกสายพันธุ์ด้วยกันทั้งนั้น เพราะขึ้นชื่อว่าเสือแล้ว มันย่อมมีนิสัยดุร้าย ทว่าแท้จริงแล้ว ตามปกติ เสือโคร่งเป็นสัตว์ที่กลัวมนุษย์ค่ะหากมันเจอมนุษย์มันจะหลบหนีไป แต่ขณะเดียวกัน มันก็สามารถทำร้ายและกินเนื้อมนุษย์ได้เช่นเดียวกัน แต่นิสัยแท้จริงมันมักล่าสัตว์อื่น ๆ กินเสียมากกว่าการกินเนื้อมนุษย์ โดยเฉพาะการล่าเนื้อ หากเหยื่อมีการบาดเจ็บหรือจนตรอกไม่สามารถต่อกรกับมันได้นั่นเอง แต่หากเป็นเสือที่อายุมากแล้วก็ไม่สามารถล่าเหยื่อชนิดอื่นได้เช่นเดียวกัน

 ราชอาณาจักรกัมพูชา 

สัตว์ประจำชาติกัมพูชา

กูปรี (Kouprey) หรือ โคไพร สัตว์ประจำชาติกัมพูชา

     กูปรี เป็นสัตว์ประจำชาติกัมพูชา หนึ่งในประเทศอาเซียนที่มีพรมแดนติดกับประเทศไทยเรา 

กูปรีนั้นเป็นสัตว์ตระกูลเดียวกันกับกระทิงและวัวป่า ลักษณะกูปรีตัวผู้จะมีขนสีดำ เขาโค้งเป็นวงกว้างแล้วตีวงโค้งไปข้างหน้า  ในส่วนปลายเขาจะแตกออกเป็นพู่คล้ายกับเส้นของไม้กวาดแข็งๆ ขาทั้ง 4 ของมันจะมีถุงเท้าสีขาวเหมือนกันกับกระทิง สำหรับตัวผู้ที่อายุมากจะพบเหนียงใต้ลำคอยาวห้อยลงมาจนเกือบจะติดถึงดิน โดยเชื่อกันว่าใช้ช่วยระบายความร้อนได้ สำหรับลักษณะของตัวเมียนั้น มีขนสีเทา ลักษณะเขาของมันจะตีวงแคบแล้วม้วนขึ้นข้างบน ปลายเขาไม่มีพู แต่เขากลวงแบบ Homs ขนาดเขาเท่ากัน แต่โคนเขาใหญ่ ปลายเขาจะแหลม ไม่มีการแตกกิ่งและมีความยาวประมาณ 1 เมตรได้

     

     กูปรีเป็นสัตว์ที่มีอยู่แต่เฉพาะในภูมิภาคอินโดจีนเท่านั้น ทั้งยังเป็นสัตว์ป่าที่ใกล้จะสูญพันธุ์อีกด้วย และในปัจจุบันก็ยังไม่มีการรายงานใดที่พบเห็นกูปรีอีก แต่ก็ยังมีความเชื่อและคาดการณ์กันว่าน่าจะยังมีกูปรีหลงเหลืออยู่บ้าง โดยจะอยู่ในเขตชายแดนไทย-กัมพูชา โดยเฉพาะในจังหวัดศรีสะเกษ เนื่องจากมีผู้พบเห็นสัตว์ที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับกูปรีบ่อย หากก็ยังไม่มีหลักฐานการยืนยันที่แน่ชัดว่าใช่กูปรีแท้จริงหรือไม่ นอกเสียจากเป็นการบอกเล่าปากต่อปากหรือเป็นเพียงคำร่ำลือกันมาอีกทีเท่านั้น สำหรับความเป็นมาของสัตว์ประจำชาติกัมพูชา ในปี ค.ศ. 1964 พระเจ้านโรดมสีหนุ กษัตริย์แห่งกัมพูชา ได้ทรงประกาศให้กูปรีเป็นสัตว์ประจำชาติอย่างเป็นทางการ

     

     แม้อาจจะเป็นไปได้ที่สัตว์อย่างกูปรีใกล้จะสูญพันธุ์ไปแล้ว ทว่าขณะเดียวกัน หากเราชาวสมาชิกอาเซียนหลายๆ ประเทศยังร่วมกันช่วยอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่า บางทีกูปรีอาจจะยังไม่สูญพันธุ์ไปจากโลก รวมถึงสัตว์ประจำชาติชนิดอื่นๆ ด้วย

 สาธารณรัฐอินโดนีเซีย 

  

สัตว์ประจำชาติอินโดนีเซีย

มังกรโคโมโด (Komodo dragon) สัตว์ประจำชาติอินโดนีเซีย

     ในกลุ่มประเทศอาเซียนแต่ละประเทศล้วนมีสัตว์ประจำชาติที่แตกต่างกันไป บ้างก็มีทั้งสัตว์ดุร้าย บ้างก็เป็นสัตว์ที่มีความเชื่อง ไม่มีพิษมีภัย และสำหรับประเทศอินโดนีเซีย สัตว์ประจำชาติก็เป็นสัตว์ที่มีความดุร้ายไม่น้อยเช่นกัน นั่นก็คือ มังกรโคโมโด (Komodo dragon) สัตว์ดุร้ายชนิดนี้เหล่าสมาชิกอาเซียนหลายท่านเป็นต้องรู้จักกันไม่น้อยเป็นแน่ เนื่องจากมันมีลักษณะลำตัวที่น่าสะพรึงกลัว โดยเป็นสัตว์เลื้อยคลานประเภทกิ้งก่าที่มีขนาดใหญ่และมีน้ำหนักตัวมากที่สุด ลำตัวของมันจะเป็นสีเทาออกดำ นิสัยดุร้ายอย่างมาก มังกรโคโมโดมีชื่อทางพื้นเมืองว่า โอรา (Ora) ส่วนบนเกาะฟลอเรสมีชื่อเรียกว่า บีอาวัค รัคซาสา (BIAWAK RAKSASA) ซึ่งแปลว่า ตะกวดยักษ์ ทั้งนี้ มันยังเป็นสัตว์ประจำถิ่นที่สามารถพบได้ในเกาะโคโมโด เกาะริงกาและเกาะปาดาร์แห่ง ประเทศอินโดนีเซีย

     ด้วยฟันที่มีความคมและในขณะที่วิ่งล่าเหยื่อ บวกกับนิสัยอันร้ายกาจจนเป็นที่น่ากลัวมาก ๆ แล้ว หากเอาเข้าจริง แม้ว่ามังกรโคโมโดนี้จะเป็นสัตว์ที่ไม่มีพิษ หากก็เปรียบเสมือนว่ามันมีพิษอย่างยิ่ง เพราะมันมีเชื้อแบคทีเรียซึ่งอยู่ในน้ำลายมากกว่า 50 ชนิด หลังจากมันกัดเหยื่อแล้วจะส่งผลให้โลหิตของเหยื่อกลายเป็นพิษทันที กระทั่งเหยื่อเสียชีวิตลงภายในเวลาไม่เกิน 3 วัน เหยื่อของมังกรโคโมโดจากเดิมเคยเป็นช้างแคระ แต่ในปัจจุบันได้สูญพันธุ์ไปแล้ว

     อย่างไรก็ตาม ด้วยกลไลตามธรรมชาติที่สอนให้มันต้องมีชีวิตและล่าเหยื่อต่อไป มันจึงนิยมกินเนื้อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีขนาดใหญ่ เช่น กวาง วัวและควายของชาวบ้าน อีกทั้งยังล่าแม้กระทั่งลูกของมังกรโคโมโดด้วยกันอีกด้วย สำหรับการเจริญเติบโตของมันเมื่อได้ดำรงชีวิตท่ามกลางผืนป่าธรรมชาติ มังกรโคโมโดจะโตเต็มที่เมื่ออายุ 15 ปี และมีอายุยืนมากกว่า 50 ปีขึ้นไป และแม้การล่าอาหารของมันจะมาพร้อมความดุร้าย แต่มันก็เป็นสัตว์ที่กินอาหารเพียงเดือนละ 1 ครั้ง โดยกินในปริมาณแต่ละครั้งได้มากถึง 3 ใน 4 ของน้ำหนักตัวเลยทีเดียว

 สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 

สัตว์ประจำชาติลาว

ช้างเอเชีย (Asian Elephant) สัตว์ประจำชาติลาว

     ชาวอาเซียนหลายท่านย่อมรู้จักช้างซึ่งเป็นสัตว์ประจำชาติไทยกันมาบ้างแล้ว ทว่าช้างยังเป็นสัตว์ประจำชาติลาวอีกด้วย เนื่องจากประเทศลาวมีช้างจำนวนมากมาย และยังเป็นสัญลักษณ์ธงแห่งอาณาจักรล้านช้างซึ่งเป็นอาณาจักรของลาวในสมัยก่อนด้วย ลำตัวของช้างมีสีเทา จมูกยื่นยาวที่เรียกว่า งวง แต่งวงของช้างเอเชียบ้านเรานั้นจะมีเพียงจะงอยเดียว ซึ่งต่างจากช้างของแอฟริกาที่มี 2 จะงอยและยังมีใบหูเล็กกว่าอีกด้วย แต่ช้างเอเชียมีอายุยืนมากกว่าช้างแอฟริกา โดยมีอายุขัยเฉลี่ยประมาณ 60 ปี

     ลักษณะของช้างตัวผู้จะมีงายาวเรียกว่า ช้างพลาย หากไม่มีงาเรียกว่า ช้างสีดอ ส่วนตัวเมียเรียกกันว่า ช้างพัง มักจะไม่มีงาปรากฏให้ได้พบเห็น ขณะเดียวกัน ช้างบางตัวยังพบว่ามีงาสั้นอีกด้วย โดยเรียกว่า ขนาย ซึ่งโผล่ออกมาจากตำแหน่งที่ควรจะเป็นงายาวๆ สำหรับช่วงฤดูผสมพันธุ์นั้น ช้างจะมีอารมณ์ดุร้ายมาก ตั้งท้องโดยใช้เวลานานประมาณ 18-22 เดือน แต่จะออกลูกเพียงครั้งละตัวเท่านั้น ทั้งนี้ มันยังเป็นสัตว์ประเภทเลี้ยงลูกด้วยนมอีกด้วย

     งาช้าง สามารถแบ่งได้ 2 ประเภท ดังนี้
1. งาปลี ลักษณะเป็นลำใหญ่ วัดรอบได้ประมาณ 15 นิ้ว แต่ไม่ได้มีความยาวมากนัก
2. งาหวายหรืองาเครือ มีลักษณะยาวรี วัดรอบได้ประมาณ 14 นิ้ว

     การกินอาหารของช้างนั้น หลายคนอาจจะรู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้างเพราะเข้าใจว่ามันอาจจะล่าเนื้อสัตว์หรือกินมนุษย์เป็นอาหารหรือไม่ แท้จริงแล้ว ช้างเป็นสัตว์ที่เชื่องมากแถมยังกินพืชเป็นอาหาร มันมักจะอยู่รวมตัวกันเป็นโขลงหรือหลายๆ ตัว ช้างพังที่อายุมากมักเป็นหัวหน้าที่เรียกว่า จ่าโขลง ช้างเอเชียสำหรับบ้านเรา ตั้งแต่สมัยโบราณมามักจะถูกเลี้ยงไว้เพื่อนำมาใช้งานประเภทต่างๆ เช่น ใช้ลากซุง เป็นพาหนะขนสิ่งของและใช้เพื่อการสู้รบในศึกสงคราม สำหรับประเทศอาเซียนในเขตภูมิภาคเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มักนับถือช้างเป็นสัตว์ชั้นสูง สังเกตพบได้จากตราสัญลักษณ์ต่าง ๆ ทั้งทางตำราคชลักษณ์และธงรูปช้าง เป็นต้น

 ประเทศมาเลเซีย 

เสือโคร่งพันธุ์มลายู (Malayan Tiger)

เสือโคร่งพันธุ์มลายู (Malayan Tiger) สัตว์ประจำชาติมาเลเซีย

     เสือโคร่งมาเลเซีย เป็นเสือที่มีสายพันธุ์แยกออกมาจากเสือโคร่งอินโดจีน หากแต่มีลักษณะรูปร่างที่เล็กกว่าอยู่เล็กน้อย แต่ลักษณะโดยรวมทั่วไปนั้นถือว่ามีความใกล้เคียงกันมาก สำหรับเสือโคร่งชนิดนี้พบในป่าดิบชื้นของประเทศมาเลเซียเพนนิซูล่า ตรังกานู กลันตัน เประและปะหัง สำหรับประเทศไทยนั้นพบได้ในป่าที่อยู่ในทางตอนใต้สุดของประเทศซึ่งเป็นดินแดนติดต่อกับชายแดนประเทศมาเลเซียนั่นเอง เสือโคร่งจึงมีการแพร่สายพันธุ์และอาศัยอยู่ในบริเวณพื้นที่ดังกล่าวทำให้เราสามารถพบเสือโคร่งเหล่านี้ได้จำนวนมาก

     หากแต่เนื่องจากปัจจุบันความเจริญรุ่งเรืองของประเทศรุดหน้าไปไกล อีกทั้งการล่าสัตว์ป่าเพื่อนำมาขายยังมีจำนวนมากอย่างต่อเนื่อง ทำให้เสือโคร่งกลายเป็นสัตว์ที่อยู่ในสถานะใกล้จะสูญพันธุ์ไปอย่างน่าใจหาย สำหรับเสือโคร่งพันธุ์มลายู นอกจากเป็นสัตว์ประจำชาติของมาเลเซียแล้ว ยังนับเป็นสัตว์ที่ปรากฏบนตราสัญลักษณ์แผ่นดินของมาเลเซียอีกด้วย เพราะเหตุนี้นี่เอง ประเทศมาเลเซียจึงได้รับการขนานนามว่า ‘เสือเหลือง’

     เสือโคร่งมลายูชนิดนี้ มักอาศัยอยู่ในผืนป่าเล็กๆ ที่ไม่ได้มีความกว้างใหญ่อะไรนัก อีกทั้งท่ามกลางผืนป่าที่พบก็ไม่ได้มีจำนวนเสือโคร่งอาศัยอยู่มาก ขณะเดียวกัน มันชอบอาศัยอยู่ตามบริเวณป่าเต็งรังซึ่งเป็นพื้นที่ต่ำ อีกทั้งยังพบว่าพวกมันยังชอบอาศัยอยู่ในป่าพรุอีกด้วยในปัจจุบันทางกฎหมายของมาเลเซียได้ระบุให้เสือโคร่งกลายเป็นสัตว์คุ้มครองชนิดเข้มงวด ซึ่งอยู่ภายใต้พระราชบัญญัติคุ้มครองสัตว์ป่า ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1976 และทางมาเลเซียก็ได้รับผลตอบรับในด้านการอนุรักษ์เสือโคร่งจนประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก สำหรับการออกกฎหมายควบคุมเพื่อลดปริมาณการล่าสัตว์ลงซึ่งนับว่าเป็นข่าวดีทีเดียวที่สัตว์ประจำชาติมาเลเซียไม่ได้มีโอกาสสูญพันธุ์ไปจากโลกแต่อย่างใด

 สหภาพพม่า 

สัตว์ประจำชาติพม่า (เมียนมาร์)

เสือโคร่งพันธุ์อินโดจีน (IndoChinese Tiger) สัตว์ประจำชาติพม่า (เมียนม่าร์)

     ในประเทศอาเซียนบางประเทศก็มีเสือเป็นสัตว์ประจำชาติ เช่นเดียวกันกับเสือโคร่งอินโดจีนซึ่งเป็นสัตว์ประจำชาติพม่าอีกชนิดหนึ่ง ทั้งยังเป็นสัตว์ที่จัดอยู่ในวงศ์เสือและสิงโต (Felidae) มีลักษณะรูปร่างซึ่งเหมือนเสือโคร่งทั่วไป แต่ลายเส้นจะเล็กกว่าเสือโคร่งเบงกอลอีกทั้งลำตัวของมันยังเล็กกว่าด้วย เสือโคร่งอินโดจีนจะแพร่สายพันธุ์อยู่ในประเทศไทย ลาว เวียดนาม พม่า มาเลเซียและกัมพูชาเท่านั้น  สำหรับเรื่องอาหารการกินรวมถึงถิ่นที่อยู่อาศัย เสือโคร่งอินโดจีนจะอาศัยและมีพื้นที่หากินในป่าซึ่งเป็นที่ราบต่ำ อยู่ใกล้กับแม่น้ำอีกทั้งผืนป่าเหล่านั้นจะต้องแวดล้อมไปด้วยอาหารที่อุดมสมบูรณ์ ทั้งนี้ มันยังสามารถอาศัยได้หลากหลายสภาพป่าอีกด้วย เช่น ป่าดิบชิ้นและป่าผลัดใบ โดยจะออกล่าสัตว์ที่มีขนาดลำตัวใหญ่หรือมีลำตัวขนาดกลาง เช่น กวาง กระทิง วัวและควายป่า

     สำหรับเสือโคร่งอินโดจีนซึ่งเป็นสัตว์ประจำชาติพม่านั้น พบว่าการที่ป่าของประเทศพม่ามีความอุดมสมบูรณ์ ย่อมทำให้มีสัตว์ป่าเหลืออยู่จำนวนมาก โดยเฉพาะเสือ เพราะมันเป็นสัญลักษณ์ของประเทศ อีกทั้งยังสะท้อนถึงการอนุรักษ์ผืนป่าและปกป้องสิ่งแวดล้อมภายในประเทศ วัดได้จากเขตอนุรักษ์พันธุ์เสือที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ตั้งอยู่ที่หุบเขาฮูกวงแห่งรัฐกะฉิ่น  ของเมืองเมียนมาร์ ทั้งนี้ ในประเทศพม่าพบว่ามีเสือโคร่งอยู่ด้วยกัน 2 สายพันธุ์ ได้แก่ เสือโคร่งสายพันธุ์เบงกอลซึ่งจะอาศัยอยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำอิระวดี ส่วนเสือโคร่งสายพันธุ์อินโดจีนนั้น อาศัยอยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำ การแบ่งสายพันธุ์นี้ แบ่งได้จากสภาพภูมิศาสตร์ของประเทศ โดยใช้แม่น้ำอิระวดีเป็นเกณฑ์หลักในการแบ่งนั่นเอง

 สาธารณรัฐฟิลิปปินส์

สัตว์ประจำชาติฟิลิปปินส์

ควาย (Water Buffalo) เป็นสัตว์ประจำชาติฟิลิปปินส์

     ควาย หรือภาษาตากาล็อกเรียกว่า “คาราบาว” เนื่องจากในสมัยก่อน ไม่ว่าประเทศไทยหรือประเทศไหน ๆ ต่างก็ล้วนเริ่มต้นวิถีชีวิตด้วยอาชีพเกษตรกรรมกันมาก่อนเสียเป็นส่วนใหญ่ เพราะยังไม่มีเทคโนโลยีหรือวิวัฒนาการอันล้ำสมัยใหม่ ๆ เข้ามาเอื้ออำนวยความสะดวกในการประกอบอาชีพ แม้แต่ชาวไทยหรือชาวกลุ่มประเทศอาเซียนต่าง ๆ ที่มีพื้นที่ทำกิน ล้วนต่างก็อาศัยผืนดินเหล่านั้นประกอบอาชีพเกษตรกรรม เช่นเดียวกันกับการปลูกข้าวแบบเดียวกับชาวนาไทย และประเทศแห่งนี้ ‘ฟิลิปปินส์’ ก็เป็นอีกหนึ่งประเทศที่ชาวบ้านตามชนบทประกอบอาชีพชาวนาหรือทำนาเป็นหลัก รวมถึงการทำไร่และสวนอื่น ๆ ไปพร้อมกันด้วย และสัตว์ประจำชาติฟิลิปปินส์ที่เห็นจะพูดถึงไม่ได้เลยนั่นก็คือ ควายนั่นเอง

     ควายเป็นสัตว์ที่มีความสำคัญอย่างมากสำหรับอาชีพชาวนาสมัยก่อน เพราะหน้าที่ของมันจะช่วยชาวนาไถนาเพื่อปลูกข้าวและทำไร่ต่าง ๆ หากสมัยก่อนไม่มีควายก็คงไม่สามารถนำสัตว์ชนิดอื่น มาใช้งานในด้านนี้ได้ดีและเหมาะสมเท่านี้เป็นแน่ ประเทศฟิลิปปินส์ จึงมีสัตว์ประจำชาติคือ ควาย และมันยังทำให้ชาวฟิลิปปินส์ได้ตระหนักถึงคุณค่าความสำคัญของควายไม่น้อย เช่นเดียวกับคนไทยเรา เพราะหากไม่มีควายแล้วก็อาจจะไม่มีผู้ช่วยดี ๆ ที่ช่วยผลิตข้าวปลาอาหารเพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตมนุษย์ต่อไปได้แน่ เพราะฉะนั้น ใครที่มองว่าควายเป็นสัตว์ชั้นต่ำ โง่เง่าตามที่ใครหลายคนมักเปรียบความโง่กับควายนั้น ถือว่าเป็นความคิดที่ไม่ถูกต้องเหมาะสม เพราะควายก็นับว่าเป็นสัตว์ที่มีคุณต่อชีวิตมนุษย์ในด้านการทำมาหากิน แม้ว่ายุคปัจจุบันชาวนาจะไม่จำเป็นต้องนำควายมาไถนาแล้วก็ตาม แต่เราก็ควรตระหนักถึงคุณค่าที่ยุคบรรพบุรุษของเราได้ใช้ประโยชน์จากมันมาก่อน และควายก็ไม่ได้มีไว้เพื่อช่วยไถนาแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เพราะเมื่อมันอายุมากขึ้นหรือแก่ขึ้นแล้วก็จะถูกส่งเข้าโรงฆ่าสัตว์เพื่อนำเนื้อมาใช้ทำอาหาร และยังมีคุณสมบัติใช้เป็นยานพาหนะขนสิ่งของในการเดินทางอีกด้วย

 

สาธารณรัฐสิงคโปร์ 

 

สัตว์ประจำชาติสิงคโปร์

สิงโต (Lion) สัตว์ประจำชาติสิงคโปร์

     สิงโต (Lion) หากชาวสมาชิกอาเซียนอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ ได้ยินคำนี้กันแล้ว เป็นต้องนึกไปถึงสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีอำนาจแห่งการเป็นเจ้าป่า มีความดุร้าย น่าเกรงขามและเป็นที่หวาดกลัวของเหล่าสัตว์เล็ก สัตว์น้อย รวมถึงสัตว์ใหญ่ประเภทอื่น ๆ ทว่านอกเหนือจากนี้แล้ว สิงโตยังกลับกลายมาเป็นที่มาของชื่อประเทศสิงคโปร์ได้อย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว

     สำหรับชื่อที่มาของประเทศนั้น มาจากคำว่า สิงหปุระ (Singapura) โดยในภาษาสันสกฤต หมายถึง เมืองแห่งสิงโต จากที่พบตามบันทึกได้มีการกล่าวไว้ว่า เจ้าชายแสงนิลา อุตามา แห่งเมืองปาเล็มบัง (ในปัจจุบันเป็นเมืองหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย) ได้เกิดอุบัติเหตุเรือล่ม จากนั้นได้ลอยไปติดเข้ากับเกาะแห่งหนึ่ง เจ้าชายได้พบสัตว์ชนิดหนึ่งแล้วเชื่อมั่นว่านั่นคือ สิงโต จึงได้ตั้งชื่อเกาะแห่งนี้ว่า ‘สิงหปุระ’ (เมืองแห่งสิงโต) นั่นเอง

     สิงโตเป็นสัตว์ที่มีสัญลักษณ์หรือเป็นตัวแทนแห่งความหาญกล้า เด็ดเดี่ยวและเปี่ยมไปด้วยพละกำลัง ทั้งยังมีความดีอันเป็นเลิศ เป็นเจ้าแห่งผืนป่าที่สามารถปกครองเหล่าสัตว์ต่างๆ ให้อยู่ในระบบการปกครองของตนเองได้อย่างยุติธรรม นำพาความสงบและสันติสุขมามอบให้แก่ประชากรภายใต้อำนาจการปกครองของมัน ความหมายอันดีงามนี้ มีผลสะท้อนถึงวิถีชีวิตอันสงบสุขของประชาชนชาวสิงคโปร์ในปัจจุบัน สำหรับชาวอาเซียนที่มีโอกาสได้เดินทางไปเยือนสิงคโปร์ ไม่ว่าจะไปเที่ยวชม เรียนหรือทำงานก็ตาม ล้วนเป็นต้องได้พบเห็นสัญลักษณ์รูปปั้นสิงโตที่มีน้ำพุพุ่งยาวออกมาจากปาก สู่ผืนน้ำเบื้องล่าง ใครไปเห็นเป็นต้องตื่นตะลึงในประติมากรรมอันงดงามแห่งสัตว์ที่มีนามว่า ‘สิงโต’ นี้กันอยู่ไม่น้อย สำหรับรูปปั้นสิงโตสีขาวสะอาด ตั้งตระหง่านอันเป็นเอกลักษณ์โดดเด่นของประเทศ เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยวชมอย่างต่อเนื่องมิขาดสาย มองแล้วช่างให้ความรู้สึกอร่ามตาสดใสและใครที่ได้ไปเยือนสิงคโปร์ เป็นต้องเข้าไปถ่ายภาพกลับมาอวดใครต่อใครด้วยรอยยิ้มกลับมาเสมอ

 ราชอาณาจักรไทย

  

สัตว์ประจำชาติไทย

ช้าง (Asia Elephant) สัตว์ประจำชาติของไทย

     ช้างเป็นสัตว์บกที่นับว่ามีรูปร่างใหญ่ที่สุดในโลก ออกลูกเป็นตัวและเลี้ยงลูกด้วยนม ทั้งยังมีอายุที่ยืนยาวอย่างมาก สำหรับประเทศไทยเรานั้น ช้างเป็นสัตว์คู่บ้านคู่เมืองและเป็นที่ปรากฏในประวัติศาสตร์ไทย โดยเป็นสัตว์ที่มีความสำคัญต่อพระมหากษัตริย์ไทยในสมัยโบราณ เพราะในยามออกรบจะทรงประทับบนหลังช้างเพื่อสู้รบกับข้าศึกและจะใช้ช้างที่มีลักษณะอันเป็นมงคลซึ่งตรงตามตำราคชลักษณ์ เพื่อจะได้ใช้เป็นสัตว์คู่บุญบารมีของพระมหากษัตริย์ สำหรับประโยชน์ของการใช้งานนั้น คนไทยเรานิยมนำช้างมาใช้ประโยชน์หลายด้านด้วยกัน ตั้งแต่พระราชพิธีมงคลตลอดจนถึงงานเกษตรกรรม ใช้ตั้งแต่ระดับพระมหากษัตริย์จนถึงสามัญชนจึงถือว่าชาวไทยเราค่อนข้างมีความผูกพันกับช้างอย่างมากและสืบทอดเช่นนี้มาเป็นระยะเวลายาวนานแล้ว

     ในสมัยก่อน ยอมรับว่าช้างเป็นสัตว์มงคลของคนไทย เพราะแสนรู้ น่ารักและใช้งานได้หลากประโยชน์ ทว่าขณะเดียวกัน เนื่องจากความเจริญรุ่งเรืองของประเทศที่พบได้ในยุคปัจจุบัน ทำให้การนำช้างมาใช้งานมีความสำคัญลดลง อีกทั้งจำนวนของช้างก็มีลดน้อยลงไปพร้อมกันอีกด้วย และทุกวันนี้ช้างป่าก็แทบจะไม่มีที่ให้อยู่อาศัย เนื่องจากมนุษย์ได้เข้าไปรุกรานทำลายแหล่งทรัพยากรธรรมชาติซึ่งมีผลกระทบต่อที่อยู่ของช้าง ทางกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม จึงได้จัดตั้งศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ‘สถาบันคชบาลแห่งชาติ’ ขึ้นที่จังหวัดลำปาง ในปี พ.ศ. 2512 และมีกำหนดให้ทุกวันที่ 13 มีนาคมของทุกปีเป็นวันช้างไทย เพราะฉะนั้น หากตราบใดที่คนไทยเราไม่ช่วยกันอนุรักษ์ปกป้องช้างซึ่งเป็นสัตว์ประจำชาติ ในอนาคตช้างก็อาจจะกลายเป็นเพียงสัตว์ในตำนานที่มีไว้เล่าขานให้รุ่นลูกหลานฟังได้แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เมื่อชาวสมาชิกอาเซียนทราบกันเช่นนี้แล้วก็ต้องช่วยกันปกป้องและอนุรักษ์ช้างไทยกันด้วยนะคะ

 สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม  

สัตว์ประจำชาติเวียดนาม

ควาย หรือ กระบือ (Buffalo) สัตว์ประจำชาติเวียดนาม

     ควาย นอกจากเป็นสัตว์ประจำชาติอาเซียนอย่างฟิลิปปินส์แล้ว ยังเป็นสัตว์ประจำชาติเวียดนามอีกด้วย เนื่องจากชาวเวียดนามสมัยก่อนส่วนใหญ่ก็มีอาชีพเกษตรกรเป็นหลัก โดยมักจะปลูกข้าวจึงจำเป็นต้องใช้ควายในการช่วยไถนา พบได้ทั่วไปในทางภาคใต้ของประเทศ และนอกจากควายแล้ว ประเทศอาเซียนอย่างเวียดนามยังมีมังกรและเสือโคร่งเป็นสัตว์ประจำชาติอีกด้วยค่ะ

     ควายเป็นสัตว์ที่เลี้ยงลูกด้วยนมและมีแกนสันหลังแข็งแรง ชาวอาเซียนหลายคนย่อมทราบดีแน่แท้ว่า มันเป็นสัตว์เพื่อเกิดมาคู่กับการทำเกษตรกรรม โดยเฉพาะงานเกษตรกรรมของประเทศเอเชียบ้านเราหลากหลายประเทศ นอกจากเป็นสัตว์ที่ชาวนามักนิยมเลี้ยงไว้สำหรับเป็นแรงงานทั้งในการทำไร่นาแล้ว ยังใช้เพื่อการขนส่งสิ่งของหรือใช้เป็นพาหนะ เมื่อควายอายุมากขึ้นก็จะถูกฆ่าเพื่อนำเนื้อของมันมากินเป็นอาหาร เรียกได้ว่าควายหรือกระบือนั้นเป็นสัตว์ที่อยู่คู่ชาวนามาทุกยุคสมัยและแทบจะทุกประเทศอาเซียนเลยก็ว่าได้ ควายจึงเป็นสัตว์ที่นับว่ามีประโยชน์หลายด้าน ทว่าปัจจุบัน เนื่องจากเทคโนโลยีสมัยใหม่มีบทบาทต่อชีวิตคนเราให้เอื้อต่อการดำรงชีพได้ง่ายดายมากขึ้น ควายจึงถูกนำมาใช้งานน้อยลง

     ส่วนลักษณะรูปร่างนั้น ควายเป็นสัตว์สี่ขา มีเท้าเป็นกีบ ลำตัวจะใกล้เคียงกับวัว เติบโตเต็มที่เมื่ออายุ 5-8 ปี ผิวของมันสีเทาถึงดำ แต่บางตัวจะมีบ้างที่เป็นสีชมพู ซึ่งเราเรียกกันว่า ควายเผือก นอกจากนี้ มันยังมีเขาโดยปลายเขาของมันจะโค้งเป็นวงคล้ายกับพระจันทร์เสี้ยว ซึ่งนั่นก็คือ เอกลักษณ์ของมันที่มีความโดดเด่นในบรรดาสัตว์ตัวใหญ่ชนิดต่าง ๆ